„Nikada neću biti ljubavnik ni heroj“ - Glumački div koji je voleo skromnost više od slave

18:00

Rođen 7. aprila 1934. u Kruševcu, u cincarskoj porodici, Taško Načić , rano je pokazao talenat za glumu. Još kao gimnazijalac bežao je sa časova da bi gledao probe i predstave u pozorišnoj sali. U školskim predstavama igrao je upečatljive uloge, a kao Mitke u Koštani ostao je nezaboravan. Bio je jedan od malobrojnih maturanata svoje generacije koji je krenuo putem glume – i taj put ga je odveo do Akademije dramskih umetnosti u Beogradu.

Od Kruševca do beogradskih dasaka

Diplomirao je u klasi Mate Miloševića i vrlo brzo postao stalni član Ateljea 212 (1961). Na sceni je odigrao oko 70 uloga, a publika ga pamti i po monodrami Ne pucaj, bre, koju je izvodio punih deset godina. Bio je glumac koji je umeo da svoj izgled i visinu od 192 cm pretoči u prednost – umesto da igra ljubavnike i heroje, stvarao je upečatljive karakternе i komične figure, zbog kojih je stekao posebnu popularnost.

Filmske uloge i „čarapanski davitelj“

Na filmu je debitovao 1960. godine, a tokom karijere snimio je oko 20 filmova. Najširoj publici ostao je u sećanju kao Pera Mitić u filmu Davitelj protiv davitelja, zbog čega je poneo nadimak „čarapanski davitelj“. Glumio je i u antologijskim ostvarenjima domaće kinematografije – Ko to tamo peva, Čudo neviđeno, Sabirni centar, Majstor i Margarita, Bokseri idu u raj. Na televiziji je ostvario kultnu ulogu Božidara Majkovića u seriji Bolji život.

Skromnost i tiha priroda

U privatnom životu bio je sušta suprotnost svojih ekscentričnih uloga. Skroman, povučen, gotovo stidljiv pred medijima, retko je davao intervjue. Voleo je da objašnjava poreklo i neobičnost svog imena, ali je daleko više cenio rad u tišini nego javna priznanja.

„Svestan sam da, zbog svoje spoljašnjosti, ne mogu da igram ljubavnike niti heroje. Potpuno sam siguran da nikada neću biti Hamlet“, rekao je Taško Načić u jednom od retkih intervjua koje je dao.

Ipak, upravo to što ga je fizički izdvajalo, pretvorio je u prepoznatljiv pečat – oblikovao je likove koji su ostajali duboko upamćeni i koje publika i danas prepoznaje.

Sećanje na glumačkog diva

Taško Načić preminuo je 26. marta 1993. godine u Beogradu, u 58. godini života, i sahranjen je na Novom groblju. Rodni Kruševac mu se odužio bistom na Trgu glumaca, a sećanje na njega čuvaju i kolege i publika. Bio je glumac koji je uspeo da svoju fizičku pojavu, često prepreku, pretvori u zaštitni znak.

Legenda srpskog glumišta

Od „čarapanskog davitelja“ do dobrodušnog Božidara iz Boljeg života, Taško Načić ostaje legenda našeg glumišta – glumac koji je spajao humor, tugu i ljudskost u svakoj ulozi. Njegov glas i stas i danas se prepoznaju u kadrovima filmova koji su obeležili epohu jugoslovenskog filma.