Palata Beograd je sagrađena 1974. godine i sa svojih 101 metar visine bila je najviša zgrada u celoj tadašnjoj Jugoslaviji. Ipak, njena pojava, koju je projektovao arhitekta Branko Pešić, izazvala je žestoku polemiku u arhitektonskim i urbanističkim krugovima. Zgrada je bila zamišljena da simbolizuje moć i progres socijalističke ere, ali njena visina je prekršila sve dotadašnje regulative.

Soliter koji je prkosio vizurama

Glavni sukob nastao je zbog narušavanja klasične vizure starog Beograda. Arhitektonska elita smatrala je da će Beograđanka, kao vertikala, nepovratno poremetiti harmoniju gradskog jezgra i zaseniti istorijske spomenike poput Hrama Svetog Save i Starog dvora. Mnogi su verovali da je projekat izraz političke samovolje, a ne urbanističke promišljenosti. Uprkos svim kritikama i protivljenjima, Palata Beograd je izgrađena i ubrzo je postala nezaobilazni vizuelni pečat prestonice.

Simbol otpornosti i tihe tajne

Nakon završetka, Beograđanka je postala administrativno i medijsko čvorište. Ipak, kao i svaki moćni simbol, i ona je krila svoje tajne. U ulaznom holu nalazio se impozantni reljef Despota Stefana Lazarevića, dok je njen vrh, sa nekadašnjim restoranom i vidikovcem, bio nedostupan za obične građane osim u kontrolisanim prilikama.

Najveću priču o njenoj snazi ispisalo je NATO bombardovanje 1999. godine. Dok su u neposrednoj blizini gađane ključne zgrade (poput Generalštaba), Beograđanka je, zahvaljujući svojoj robusnoj konstrukciji, ostala nepokolebljiva. Ova otpornost je dodatno cementirala njen status simbola žilavosti i neuništivosti Beograda.

Danas je Palata Beograd i dalje centar grada, zgrada koja je nastala u kontroverzi, ali koja je preživela sve krize i postala trajni vizuelni pečat prestonice.