U srpskoj narodnoj tradiciji, huk sove se često doživljava kao najava smrti, bolesti ili nesreće. Međutim, ovo verovanje nije oduvek bilo negativno. U starijim slojevima mitologije, koje je proučavao Veselin Čajkanović, sova je imala sasvim drugo značenje – bila je simbol mudrosti, proročanstva i nebeske veze između svetova.

Sova kao ptica boginje Mokoš

Kod starih Slovena, sova je bila povezana sa boginjom Mokoš – zaštitnicom žena, plodnosti i smrti. Smatralo se da njen huk najavljuje promene, ali ne nužno loše. Bila je čuvar tajni noći i veza između živih i mrtvih, ali i prenosilac poruka iz viših sfera.

Kako je sova postala zloslutna

Dolaskom hrišćanstva i uvođenjem novih simboličkih podela, mnoge životinje su “preimenovane” – pa je tako sova, zbog svoje noćne prirode i “nevidljivosti”, postala sumnjiva. U narodnim pričama počinje da se javlja kao predskazanje smrti, što je vremenom postalo dominantno tumačenje.

Zaboravljena simbolika

Danas, retko ko zna da je sova nekada bila znak mudrosti i duhovne dubine. Oživljavanje starih značenja, kroz edukaciju i kulturološku analizu, može pomoći da se ova plemenita ptica oslobodi negativnog imidža koji su joj pripisali vekovi straha.